Famagusta Association of Great Britain: August 2010

Speech By Mayor Alexis Galanos at the anti-occupation event

held on August 7th in Derhenia, Cyprus

Ομιλία Δημάρχου Αμμοχώστου κ. Αλέξη Γαλανού

Προσφωνήσεις
…….
…….
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπολίτες.

Ατενίζουμε και σήμερα την πόλη μας, βουβή πίσω από το συρματόπλεγμα, ζωντανή όμως μαρτυρία του εγκλήματος της κατοχής και της τραγικότητας της διαίρεσης της πατρίδας μας.

Η σκέψη επιστρέφει στις μαύρες μέρες του Καλοκαιριού του 1974. Τότε που αδύναμοι, κυνηγημένοι από τα τουρκικά στρατεύματα και τσακισμένοι από την προδοσία που προηγήθηκε, αφήναμε την πόλη μας με τη σιγουριά ότι η επιστροφή θα ήταν ζήτημα μερικών μόνον ημερών.

Η μνήμη δραπετεύει ακόμη πιο πίσω στον χρόνο. Τότε που η Αμμόχωστος ήταν το εμπορικό και τουριστικό διαμάντι της Κύπρου. Μια πόλη παράδειγμα πνευματικής αναγέννησης και οικονομικής ανάπτυξης.

Όμως, η αποψινή μας συνεύρεση δεν αποσκοπεί μόνο στο να θυμηθούμε την αγαπημένη μας πόλη. Δεν είμαστε εδώ ως συντηρητές μνήμης. Δεν ζούμε για να πενθούμε αυτά που χάσαμε, αλλά για να τα διεκδικήσουμε.

Είμαστε εδώ για να δώσουμε ξανά φωνή στην Αμμόχωστο. Όπως πράξαμε και πριν από μερικά χρόνια μέσα από την εκστρατεία συλλογής υπογραφών που αναλάβαμε. Ήταν μια πρωτοβουλία η οποία, πέραν του προφανούς συμβολισμού της, είχε ένα πολύ ουσιαστικό στόχο: Να ξεπεράσουμε τον επικίνδυνο διχασμό της περιόδου που ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2004, να θέσουμε ξανά το πρόβλημα της πατρίδας μας στις σωστές του διαστάσεις και να μην αφήσουμε κάποιους, αμετανόητους μεγάλους ένοχους, να μας γυρίσουν πίσω στο 1974.

Κύριε Πρόεδρε,
Φίλες και φίλοι,

Παρακολουθούμε με αγωνία και προβληματισμό τα τεκταινόμενα στο Κυπριακό. Μας ανησυχεί η εντεινόμενη αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς η οποία οδηγεί σε ναυάγιο και αδιέξοδα τη διαδικασία του εν εξελίξει διαλόγου. Μας ενοχλεί η απροθυμία των ξένων να μας ακούσουν και να αντιληφθούν τον πραγματικό ρόλο και τις ευθύνες της Άγκυρας. Πάνω απ’ όλα, όμως, μας εξοργίζει η κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο. Ο μηδενισμός, ο θάνατος της ελπίδας, η απαξίωση των πάντων, οι καριέρες, τα οικόπεδα…

Δυστυχώς, αυτό που μεταφέρεται στο εξωτερικό δεν είναι η αποφασιστικότητα του Προέδρου και οι γενναιόδωρες προτάσεις που κατέθεσε στο τραπέζι του διαλόγου, αλλά το κλίμα έντονων αντιπαραθέσεων που κυριαρχεί στο εσωτερικό και τα όσα καθημερινά μεταδίδουν τα ισχυρά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Είναι λυπηρό και απογοητευτικό, αλλά σε κάθε μας επαφή στο εξωτερικό, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι είναι αυτοί οι οποίοι -χωρίς να έχουν κάνει έστω και μία κίνηση επί της ουσίας- κερδίζουν τις εντυπώσεις. Συνεχίζουμε να έχουμε σοβαρό πρόβλημα να πείσουμε του Ευρωπαίους εταίρους μας για την ειλικρίνεια των προθέσεών μας και την πραγματική μας βούληση για λύση.

Η διχοτόμηση είναι προ των πυλών. Ολοένα και περισσότεροι στο εξωτερικό -αλλά δυστυχώς και μια σημαντική πλέον μερίδα εντός Κύπρου- τη θεωρούν δεδομένη. Ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που την προτιμούν ως λύση, κι ας μην το ομολογούν.

Κι εμείς, ασχολούμαστε με Πράσινους και Βένετους. Ασχολούμαστε με τα ποσοστά που θα εξασφαλίσουμε στις βουλευτικές του 2011 ή με τους σχεδιασμούς για τις Προεδρικές του 2013, χωρίς να μας ενδιαφέρει ποια θα είναι η Κύπρος τότε.

Η εικόνα που παρουσιάζουμε είναι απογοητευτική. Αναλωνόμαστε σε μαξιμαλιστικές τοποθετήσεις, ξύλινα και ψεύτικα λόγια, μεγαλόστομες διακηρύξεις και αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό και σε αμυντική και αδύναμη στάση στο εξωτερικό, χωρίς στρατηγική επί της ουσίας, σχεδιασμό, πρόγραμμα και δράση.

Αν κρίνουμε ότι μετά από 36 χρόνια τα πράγματα στο κυπριακό έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, σε τέλμα, τότε, ναι, να μελετήσουμε και να χαράξουμε νέες στρατηγικές. Νέες στρατηγικές όμως που θα μας φέρνουν πιο κοντά στη λύση, όχι να μας απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από αυτή. Στρατηγικές επανένωσης, ανάκτησης πατρογονικών εστιών κι όχι στρατηγικές οριστικής απεμπόλησής τους.

Βρισκόμαστε ήδη σε πραγματικό βάθος χρόνου. Βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση στο κενό. Αν θέλουμε να μας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στο εξωτερικό και να δημιουργήσουμε ευρωπαϊκό ενδιαφέρον, πρέπει να προχωρήσουμε με θαρραλέες προσεγγίσεις.

Κύριε Πρόεδρε,
αγαπητοί συμπολίτες,

Η μεγαλύτερη πολιτική και διπλωματική μας επιτυχία από το 1974, η ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συνοδεύτηκε δυστυχώς από ένα ιστορικό λάθος. Μπήκαμε στην Ευρώπη και αντί να διεκδικήσουμε αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από το νησί μας, θέσαμε στην Τουρκία νομικίστικους όρους και προϋποθέσεις που αφορούσαν το άνοιγμα λιμανιών και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και δεν μιλώ επί της ουσίας, αλλά για τους ολέθριους χειρισμούς στην αντιμετώπιση του σχεδίου Ανάν, εξαιτίας των οποίων χάσαμε το ηθικό έρεισμα που είχαμε στην Ευρώπη.

Γι’ αυτό μπήκαμε άραγε στην Ευρώπη; Για να επιτύχουμε αναγνώρισή μας από την Τουρκία; Ή για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και τη δίκαιη λύση του Κυπριακού;

Μπήκαμε επίσης στην Ευρώπη, διακηρύσσοντας από κοινού με την Ελλάδα ότι τασσόμαστε υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ένωση. Γιατί πιστέψαμε ότι μέσα από αυτή την πορεία, η Άγκυρα θα μετατρεπόταν σταδιακά σε μια χώρα δημοκρατική, η οποία θα σεβόταν το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Τουρκία όχι μόνο δεν άλλαξε, κι ας επιχειρεί να ωραιοποιήσει την εικόνα της, αλλά αποθρασύνθηκε. Και μας προκαλεί θεωρώντας δεδομένη την υποστήριξή μας.

Μήπως είναι η στιγμή να θέσουμε τέλος σ’ αυτή την ιστορία;

Μήπως είναι η ώρα να πούμε στους Ευρωπαίους Εταίρους μας, αλλά και στην ίδια την Άγκυρα, ότι πρώτα θα συμμορφωθεί, πρώτα θα αποσύρει τα κατοχικά της στρατεύματα από την Κύπρο, και μετά θα συνεχίσει την πορεία της προς την Ευρώπη;

Μήπως η θέση μας, από «ναι» στην ένταξη της Τουρκίας, ελπίζοντας σε εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό της, πρέπει να γίνει «όχι» στην ένταξη εκτός εάν προηγουμένως η Άγκυρα συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και τερματίσει την κατοχή της Κύπρου;

Μήπως είναι η ώρα, κάτω από την ασφυξία και τα αδιέξοδα ενώπιον των οποίων βρίσκεται το Κυπριακό, να προκαλέσουμε μια καλά υπολογισμένη και μελετημένη αντιπαράθεση στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Να επιχειρήσουμε μια Ηρωική Έξοδο από το αδιέξοδο, δημιουργώντας προοπτική για λύση;

Μήπως, παράλληλα, είναι η στιγμή να επανεξετάσουμε τη θέση -που τείνει να εξελιχθεί σε δόγμα- περί λύσης κυπριακής ιδιοκτησίας, γιατί χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, απαλλάσσουμε εμείς οι ίδιοι την Τουρκία αλλά και το διεθνή παράγοντα από κάθε ευθύνη;

Έχουμε πλήρη επίγνωση και των δυνατοτήτων μας και των σημερινών μεγάλων προβλημάτων που βαραίνουν τον ελληνισμό.

Αλλά δεν γίνεται οι διπλωματικές μας υπηρεσίες να αφήνουν να εκλέγεται η Τουρκία μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, την στιγμή που παραβιάζει κατά συρροή ψηφίσματα του ίδιου του Σώματος.

Δεν γίνεται να παρουσιάζεται η Άγκυρα ως ειρηνεύτρια δύναμη στη Βηρυτό και το Αφγανιστάν και προστάτης του Αραβικού κόσμου και του πληθυσμού της Γάζας, την ίδια στιγμή που κατέχει διά της βίας ευρωπαϊκά εδάφη.

Δεν γίνεται να προεδρεύει της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενός θεσμού που δημιουργήθηκε για να υπερασπίσει και ενισχύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ίδια στιγμή που παραβιάζει τα δικαιώματα των Κυπρίων και άλλων γειτονικών της λαών.

Δεν γίνεται να παρουσιάζεται ως ο πολέμιος του παράνομου εποικισμού σε όλο τον κόσμο, να καταδικάζει τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ και την ίδια στιγμή να εποικίζει προκλητικά και συστηματικά την κατεχόμενη Κύπρο.

Κύριε Πρόεδρε,
Φίλες και φίλοι,

Η Αμμόχωστος είναι η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας. Αναδεικνύοντας θέμα Αμμοχώστου επιστρέφουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Επαναφέρουμε την κατοχική δύναμη στη θέση του κατ’ εξοχήν υπεύθυνου για το πρόβλημα. Την θέτουμε ενώπιων των βαρύτατων ευθυνών της που πηγάζουν και από ισχυρά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως το 550 και το 789. Για να πάψει να κρύβεται πίσω από τις συνομιλίες, οι οποίες δυστυχώς, χρησιμοποιούνται για ροκάνισμα στο χρόνο της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Αμμόχωστος είναι στρατηγικό χαρτί για ολόκληρη την Κύπρο, γιατί κατέχεται αποκλειστικά από τουρκικά στρατεύματα. Στην ίδια θέση μπορούσε να βρισκόταν σήμερα η Κερύνεια, η Μόρφου, η οποιαδήποτε άλλη κατεχόμενη πόλη της Κύπρου. Σας διαβεβαιώ ότι η ίδια θα ήταν η στάση μας. Δεν διακατεχόμαστε από οποιαδήποτε διάθεση να παραγνωρίσουμε ή να εγκαταλείψουμε τα άλλα κατεχόμενά μας εδάφη.

Εκείνο που ακράδαντα πιστεύουμε είναι ότι η διαδικασία επιστροφής της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, θα είναι η απαρχή για αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί μας. Διότι η Αμμόχωστος, βάσει των πιο πάνω ψηφισμάτων, κατέχεται αποκλειστικά από τον τουρκικό στρατό. Γιατί εμπλέκεται κατευθείαν η Άγκυρα και ο τουρκικός στρατός.
Η Αμμόχωστος αναδεικνύει το κυπριακό πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Αναδεικνύει τα στοιχεία της εισβολής και της κατοχής. Αυτά, είναι επιχειρήματα που μπορεί να καταλάβει η Ευρώπη και αποτελούν μοχλό πίεσης, αλλά και αντίστασης στους σχεδιασμούς της τουρκικής διπλωματίας.

Φίλε Πρόεδρε,

Ο αγώνας που διεξάγουμε είναι κοινός. Οι απόψεις που καταθέτουμε, ακόμη και οι κριτικές μας προσεγγίσεις, είναι πάντοτε εποικοδομητικές. Αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες που καταβάλλετε και τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνετε για την Αμμόχωστο. Ελπίζουμε κι εσείς να αναγνωρίζετε ότι οι δικές μας παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου, έχουν στόχο να στηρίξουν και να ενισχύσουν το έργο σας για εξυπηρέτηση του κοινού μας στόχου. Με κάθε ειλικρίνεια, σας λέω ότι δεν μας ενδιαφέρουν τα κόμματα και οι ιδεολογίες. Μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί βαθύτατα η Κύπρος και οι ευθύνες μας έναντι της.

Το άνοιγμα του κεφαλαίου επιστροφής της Αμμοχώστου πρέπει ξεκάθαρα να τεθεί ως προϋπόθεση για να ανοίξει οποιοδήποτε νέο κεφάλαιο της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας. Γιατί Αμμόχωστος σημαίνει αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων. Αυτή πρέπει να είναι η στρατηγική μας επιλογή και όχι μία ακόμη σπασμωδική κίνηση εντυπώσεων ή αντιπερισπασμού. Μια στρατηγική επιλογή η οποία θα έχει συνέχεια και θα υποστηριχθεί με συνέπεια σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο ως το αντρόσσιην για να αποφύγουμε ή να καθυστερήσουμε το απευθείας εμπόριο ή οτιδήποτε άλλο.

Θέλω για μια ακόμη φορά να τονίσω. Η επιστροφή στην Αμμόχωστο είναι ο πόθος και το πάθος μας, αλλά τελικός στόχος και προορισμός του αγώνα μας είναι η απελευθέρωση ολόκληρης της Κύπρου.

Οι μήνες που έρχονται θα είναι κρίσιμοι για την εξέλιξη του εθνικού μας θέματος. Χρειάζεται σύμπνοια και συστράτευση όλων των δυνάμεων. Δεν λέω ενότητα, γιατί το τελευταίο διάστημα η έννοια αυτή έμεινε κενή περιεχομένου. Η διχόνοια η φθονερή, είπε και ο Εθνικός ποιητής. Αυτή είναι. Μέρος ίσως του Εθνικού Γονιδίου.

Αγαπητοί συμπολίτες.

Καταδικάζουμε σήμερα, για μια ακόμη φορά, την απάνθρωπη και αποτρόπαια συμπεριφορά της Τουρκίας σε βάρος της πόλης μας. Καυτηριάζουμε την εγκληματική αδιαφορία του πολιτισμένου κόσμου. Και ανανεώνουμε τη δέσμευση και αποφασιστικότητά μας για απελευθέρωση και επιστροφή.

Το σύνθημα της σημερινής μας εκδήλωσης «Μαζί φέτος στην Αμμόχωστο», δεν είναι για του χρόνου. Η Αμμόχωστος δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Ας κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια όλοι μας, να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και τις προκαταλήψεις μας. Και την ώρα που όλα δείχνουν να βαίνουν προς τη δύση, να φέρουμε την Ανατολή της Λύσης και της Επιστροφής.

Σας ευχαριστώ.