Να μην εγκαταλείψουμε την Αμμόχωστο
Οι ζωές των Αμμοχωστιανών και όλων των Κυπρίων προσφύγων του ’74 δεν είναι «όπλο» στα χέρια αυτών που ενδιαφέρονται να διασφαλίσουν την πολιτική τους καριέρα Λύπη, απογοήτευση και οδύνη είναι τα συναισθήματα που πνίγουν καθημερινά κάθε Αμμοχωστιανό, σαν αναλογίζεται το συνεχιζόμενο επί 35 έτη – δυστυχώς, βαίνουμε στο 36ο – σκηνικό δράματος που έχει στηθεί στην πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, εργάστηκε και τελικά αναγκάστηκε να «εγκαταλείψει». Κι αν εμείς οι απλοί κάτοικοι της Αμμοχώστου αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την πόλη μας, διαπιστώνω με θλίψη πως η μεγάλη πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας… απλώς την εγκατέλειψε. Αν οι πολιτικές δυνάμεις του νησιού αδιαφορούν, ισοπεδώνουν ή και ενοχλούνται από τη διεκδίκηση των απολύτως νομίμων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πρέπει να απολαμβάνει κάθε πολίτης του σύγχρονου πολιτισμένου (;) κόσμου, πώς αξιώνουμε ενεργή συμπαράσταση και συνεργασία από τους ξένους εταίρους μας; Πώς αξιώνουμε την εφαρμογή διεθνών ψηφισμάτων, όταν οι πολιτικοί λειτουργοί της Κύπρου τα κρύβουν κάτω από το χαλί για να μην φανούν δυσάρεστοι; Οι ζωές των Αμμοχωστιανών και όλων των Κύπριων προσφύγων του ’74 δεν είναι «όπλο» στα χέρια αυτών που ενδιαφέρονται να διασφαλίσουν την πολιτική τους καριέρα. Αντιθέτως, τα διεθνή ψηφίσματα, οι αποφάσεις δικαστηρίων και οι μακροχρόνιες συμμαχίες μας σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο είναι «όπλα» του κυπριακού λαού και της εκάστοτε εκλεγμένης ηγεσίας του. Όπλα που πρέπει να αξιοποιούνται, να μην εγκαταλείπονται με την πρώτη ευκαιρία. Είναι η ασυνέπεια στις διεκδικήσεις και στα ήδη κεκτημένα μας δικαιώματα που μας θέτουν στο περιθώριο και ενισχύουν τη διαλλακτική –επικοινωνιακά – εικόνα της Τουρκίας.
Νίκος Παντελή nikos.panteli@gmail.com - Alithia 12/03/2010
